Vrijdagavond 24 februari, 20.00uur: het is eindelijk zover! Nadat iedereen afscheid heeft genomen is de veertien uur durende reis naar Neukirchen een feit. Alweer voor de 26e keer.

Een grote hoeveelheid eten is ingeslagen om de rit te overleven en met een paar stops, maar zonder files, zijn we de volgende ochtend vroeg, op de plaats van bestemming. Snel alle koffers de bus uit richting de kamers en daarna meteen de bus weer in om alle benodigde skispullen op te halen. Helemaal uitgeput terug bij het Barngartenhof, krijgen we een warm welkom van Frans en Herta, de eigenaren. Dan is er gelukkig eerst een verplicht rust moment voor de hele groep.
Na de rust kan iedereen alvast op de heuvel achter het appartement de ski’s uitproberen. Bij de één gaat dit duidelijk beter dan bij de ander. Gelukkig kun je altijd nog de slechte sneeuw de schuld geven. Dan is het tijd voor een typisch Oostenrijkse maaltijd, altijd weer met veel liefde bereid.

De volgende ochtend stipt om zeven uur wordt iedereen gewekt met de bekende koebel. En voor de mensen die de koebel zogenaamd niet hebben gehoord is onze eigen onuitputtelijke wekker Michael Kunst uit Nederland meegekomen. Elke ochtend als eerste wakker om iedereen op een vrolijke manier uit bed te krijgen.
Na het ontbijt gaan de B en D skiërs meteen de echte piste op en blijven de A’tjes achter bij de oefen heuvel achter het huis om daar de beginselen van het skiën te leren. Het weer is deze dag nogal slecht met veel sneeuw zowel op de piste als achter het huis en de volgende twee dagen wordt het zelfs nog minder, maar gelukkig breekt dan eindelijk de zon door. En de laatste drie dagen hebben we kunnen genieten van top weer. Het skiën wordt dan ook afgewisseld door lekker in de zon zitten en maar zorgen dat je niet verbrandt.

Naast het skiën hebben we natuurlijk ook de après-ski. Lekker een echt Oostenrijks biertje doen bij het plaatselijke café Kanne is dan ook dagelijkse kost. Na de après-ski gaat iedereen echter snel naar huis om te kijken of er nog wat warm water over is voor een douche. Gelukkig is dit meestal wel het geval.
Tijdens het eten nemen we de afgelopen dag door en kijken alvast naar de dag van morgen. Dan een korte stilte en is het weer lekker aanvallen. Na het eten maakt iedereen zich klaar voor de avond. Niet om te gaan slapen natuurlijk, maar om nog even het dorp in te gaan. Met een grote groep vertrekken we om acht uur en twintig minuutjes later zijn we in het dorp. Daar aangekomen gaan de meesten richting de Kanne om nog iets te drinken. Het is echter noodzaak om op tijd thuis te zijn. Om half elf precies en geen minuut later want anders mogen we de volgende ochtend niet skiën.

Op de donderdag is het tijd voor het carnaval skiën. We hebben feestkleding meegenomen vanuit Nederland en de één is nog mooier verkleed dan de ander. Er is een apenpak, een bananenpak, een stelletje paashazen en de door de leraren zo genoemde condoompakken. Deze laatste groep wint de originaliteitprijs. In deze kleding doen we ook de slalom. Iedereen is gefocust en wil een zo snel mogelijke tijd neerzetten en dat lukt dan ook aardig. De rest van de middag is het weer vrij skiën. Het is een hilarisch gezicht aangezien iedereen nog de carnavals outfit draagt. We trekken veel bekijks.
Donderdag is helaas ook onze laatste avond. Deze laatste avond wordt elk jaar met de prijsuitreiking afgesloten. Ook zijn er speciale gasten naar het Barngartenhof gekomen, namelijk de skileraren Macha, Rubi en de eigenaar van de skischool. Nadat de prijzen zijn uitgereikt wordt de avond afgesloten met een zelfgemaakt drankje door Franz.

Vrijdag hebben we nog heerlijk de hele dag vrij kunnen skiën tot het helaas tijd wordt om alle spullen terug te brengen en voor de laatste keer naar het appartement terug te lopen.
Dan is het toch echt tijd om na een week lang puur genieten weer terug te keren naar huis.
Namens alle leerlingen en leraren kan ik zeggen dat we echt een super week hebben gehad!
Voor de mensen die in de derde klas of hoger zitten en graag een geweldige skivakantie willen hebben: schrijf je volgend jaar zeker in!

Laura van Oortmerssen